نکته جالب توجه در مورد ابلیسک‌ها این است که این نمادهای پاگانیسم هم‌‌اکنون رواج بسیاری یافته‌اند و در سه قرن گذشته صدها ابلیسک در نقاط مختلف جهان ساخته شده است. شاید بتوان این سازه شرک‌آلود را جزو معدود نمادهایی دانست که تا بدین حد در میادین و اماکن مختلف جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. نمونه‌های مختلف ابلیسک‌ها را می‌توان در کشورهایی چون آمریکا، انگلستان و … مشاهده نمود. مشهورترین ابلیسک دوران مدرن که در عین حال بزرگترین ابلیسک تاریخ نیز است، ابلیسک یادبود جرج واشنگتن، اولین رئیس‌جمهور آمریکا و از اعضای ارشد لژ‌های ماسونی، است که در قرن نوزدهم در آمریکا ساخته شد.

 در اقصی‌نقاط جهان از مسجد بزرگ سلطان احمد ترکیه تا صحن کلیسای اعظم سنت پیتر در واتیکان و محوطه کاخ سفید آمریکا شاهد ستون‌هایی با رأی هرمی‌ شکلی هستیم که سر به فلک کشیده‌اند. این ستون‌ها نمادهایی از الحاد و پاگانیسم نزد ادیان باستانی مصر بودند که در بازه‌های مختلف زمانی تفاسیر مختلفی از آنها شده است. امروزه ابلیسک‌ها تبدیل به یکی از نمادهای مورد احترام فراماسونری و پیروان فرقه‌های شیطان‌پرستی شده و این گروه‌های در چند قرن گذشته سعی داشته‌اند که آنها را در جای جای جهان پراکنده سازند.

نگاهی به پیشینه نمایه ابلیسک

ابلیسک (obelisk) که برگرفته از واژه‌ای یونانی به معنای ستون برافراشته است یک بنای یادبود باریک با قاعده‌ای مربع‌شکل بوده که در بخش فوقانی آن یک هرم قرار داده شده است. بر ساس اساطیر مصر باستان این بنا با خدای خورشید یعنی “رع” (Ra) مرتبط می‌شد. بدین صورت که این نماد اشعه‌ای از اشعه‌های خورشید بود که به صورت سنگی درآمده است و “رع‌” الهه خورشید درون این سنگ قرار دارد. در زبان مصر باستان بر این بنا نام “تِجِن” (Tejen) نیز می‌نهادند، مصریان معتقد بودند بدنه بلند و باریک ابلیسک مظهر دفاع و محافظت و هرم رأسی بنا نیز مظهر دورکردن نیروهای منفی و باد و توفان است. ابلیسک در دورانی نیز نماد ازیریس(Osiris) شد. زیرا اعتقاد بر این بود که این الهه توانسته بر تمامی خدایان دیگر تفوق بیابد به همین دلیل دارای قدرت‌هایی از هر یک از خدایان دیگر شده بود و لذا ابلیسک، نمادی که متعلق به رع بود (خدای خورشید یا رب السماوات) نصیب ازیریس (خدای مرگ و دنیای زیرزمین) شد. نفس ازیریس، باع (Ba) به نام بانبجِت (Banebdjed) خوانده می‌شد و این باع بود که حیثیت و شخصیت و قدرت را برای ازیریس به همراه داشت و نماد بانبجت نیز قوچ بود و این دلیلی بود برای پرستش این حیوان توسط عده ای از مردم مخصوصاً در شهر مندیز (Mendes) در زمان باستان. از اینجاست که رابطه میان ابلیسک و فرقه‌های فراماسونی و ایلومیناتی آغاز می‌شود که در بخش‌های بعدی بدان خواهیم پرداخت.

در جلوی هر معبد مصری معمولا دو ابلیسک قرار داده می‌شد. ابلیسک‌های باستان معمولا به صورت یک تکه از سنگ ساخته می‌شدند در حالیکه ابلیسک‌های کنونی از قطعات مجزا ساخته و ممکن است، چنانکه در مورد ابلیسک یادبود جرج واشنگتن شاهدیم، دارای فضای درونی نیز باشند.

                                                       تصویر درب ورودی معبد لوخور که یکی از ابلیسک‌های آن باقی مانده‌اند

البته از دیگر تفاسیر در مورد اسطوره‌شناسی ابلیسک می‌توان به موردی دیگر نیز اشاره نمود: مردمان مصر باستان معتقد بودند اگر انسان نام خود را در جایی ثبت نکند بعد از مرگ انسان ناپدید خواهد شد. به همین علت هر کس سعی می‌کرد نام خود را در جایی ثبت نماید. فراعنه نیز نام‌های خود را در مکان‌های مختلفی ثبت می‌کردند که یکی از آنها ابلیسک بود. در حقیقت می‌توان گفت که ابلیسک هرمی است که بر روی یک ستون قرار داده شده است. این بخش فوقانی هرمی شکل قسمت اصلی بنا و نمادی مهم بود. تقدیم شدن ابلیسک به خدایگان خورشید در حقیقت بدین معنا است که هرم موجود در رأس آن تقدیم به خدا می‌شود تا نام اهداء کننده تا ابد باقی بماند. خطوط حکاکی شده بر روی ابلسیک به خط هیروگلیف می‌باشد و دربردارنده موضوعاتی همچون زندگی رع، سفرهای روزمره رع در آسمان ها و پیروزی‌ها و جشن‌ها است.

البته نمادها ابلیسک چه در دوران باستان و چه اعصار و قرون بعدی محدود به مصر نماندند. برای مثال رومی‌ها از ابلیسک‌های مصری تأثیر فراوانی گرفته و در بخش‌های مختلفی از امپراطوری خود این نمادها را بر پا داشتند که از میان آنها می‌توان به ابلیسک آرلس (Arles) در فرانسه، ابلیسک‌های شهر بنونتو در ایتالیا (Benevento)، ابلیسک تیتوس سکستیوس آفریکانوس (Titus Sextius Africanus) در مونیخ و یا ابلیسک‌های شهر روم در ایتالیا اشاره نمود. نمونه‌های ابلیسک را می‌توان در تمدن‌های آشور، امپراطوری اکسوم در نیجیریه، منطقه کرالا در سواح جنوبی هندوستان، امپراطوری بیزانس، بالاخص در کشور کنونی ترکیه، و یا حتی در پرو – ابلیسک تلوو (Tello) که در سال ۱۹۱۹ کشف شد – مشاهده نمود.

                                                       ابلیسک آرلس در فرانسه که در دوران امپراطوری روم ساخته شد

رواج ابلیسک‌ها در قرون مدرن

نکته جالب توجه در مورد ابلیسک‌ها این است که این نمادهای پاگانیسم هم‌‌اکنون رواج بسیاری یافته‌اند و در سه قرن گذشته صدها ابلیسک در نقاط مختلف جهان ساخته شده است. شاید بتوان این سازه شرک‌آلود را جزو معدود نمادهایی دانست که تا بدین حد در میادین و اماکن مختلف جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند. نمونه‌های مختلف ابلیسک‌ها را می‌توان در کشورهایی چون آمریکا، انگلستان، روسیه، ایتالیا، سوئد، فرانسه، اسکاتلند، ولز، رومانی، اروگوئه، ایرلند، پاکستان، سنگاپور، آرژانتین، نیوزیلند، ونزوئلا، اسرائیل، برزیل، پورتوریکو، جمهوری دومنیکن، بولیوی، صربستان، کانادا، جاکارتا، کره شمالی و فیلیپین مشاهده نمود. مشهورترین ابلیسک دوران مدرن که در عین حال بزرگترین ابلیسک تاریخ نیز است، ابلیسک یادبود جرج واشنگتن، اولین رئیس‌جمهور آمریکا و از اعضای ارشد لژ‌های ماسونی، است که در قرن نوزدهم در آمریکا ساخته شد.

                                                                            ابلیسک بوئنس‌آیرس که در سال ۱۹۳۶ ساخته شده و در سال ۲۰۰۵ بازسازی گردید

اهمیت ابلیسک در فرامانسونری و آیین شیطان‌پرستی

همانگونه که قبلا نیز مورد اشاره قرار گرفت نفس ازیریس، باع به نام بانبجِت خوانده می‌شد و این باع بود که حیثیت و شخصیت و قدرت را برای ازیریس به همراه داشت و نماد بانبجت نیز قوچ بود و این دلیلی بود برای پرستش این حیوان توسط عده‌ای از مردم مخصوصاً در شهر مندیز در زمان باستان. و قوچ مندیز یا همان بانبجت، سپس تبدیل به بفومت (Baphomet) شد و بفومت مورد پرستش فرقه‌هایی از فراماسونری مانند شوالیه‌های معبد (Knights Templar) که در جنگ‌های صلیبی نقش ویژه‌ای داشتند، قرار گرفت. هم اینک بفومت مورد استفاده فرقه کابالا (Kabbalah) از فرقه‌های عرفان یهودی و فراماسونری است. بفومت یک بز است با نماد ستاره پنج ‌ضلعی (البته دقت گردد که ستاره پنج ضلعی در پرچم برخی دول اسلامی تمایز آشکاری با این ستاره دارد و صورت واژگون آن است) بر روی پیشانی که علامت کنونی شیطان پرستان و فراماسون‌ها می‌باشد. بفومت در نگاه کابالیستی در یک دست مرد و در یک دست زن است، هر دو دستش علامت هرمتیسم (Hermetecism) که یک دست به سمت ماه سفید(Geburah) و دست دیگر به سمت پایین به سمت ماه سیاه (Chesed) است که این علامت نشانده متعادل بودن رحمت و عدالت است. در بین دو شاخ بز بفومت یک شعله هوش(Intelligence) است. در محل آلت تناسلی بفومت یک میله وجود دارد که نشانه “زندگی بی پایان ” آن (که نمادش ابلیسک می‌باشد) است و پستان‌های آن به اومانیسم تعبیر شده است.

بفومت، خدای شیطان‌پرستان

همانگونه که قبلا نیز گفته شد، این معماری هم اینک در سراسر اروپا و آمریکا در بسیاری از میادین اصلی شهرها به چشم می‌خورد. این موضوع در قرن ۱۹ توسط فراماسون ها محقق شد. بدین ترتیب ابلیسک نمادی شد از قدرت عظیم فراماسونری در این قرن و این موضوع نشان دهنده عشق شدید و پنهانی فراماسون‌ها به این نماد شیطانی است. فراماسون‌ها علاقه بسیاری نیز به ازیریس و افسانه آن دارند. در این افسانه آمده است ازیریس پادشاه مصر با خواهرش آسیس(Isis)   ازدواج می‌کند. برادر ازیریس، سِت (Set)، برای به چنگ آوردن پادشاهی تصمیم به قتل برادر خود می‌گیرد، ست ازیریس را فریفت تا در صندوق طلایی پنهان شود ولی بلافاصله درب صندوق را قفل می‌کند و آن را در رودخانه نیل می‌اندازد. صندوق به شهر “بایبلوس” (Byblos) در سوریه کنونی می‌رسد و در حالی که حاوی بدن مرده ازیریس بود کنار یک درخت اقاقیا توقف می‌کند. آسیس به توطئه ست پی می‌برد و برای یافتن شوهر خود راهی می‌شود. آسیس خوابی می‌بیند مبنی بر اینکه می‌تواند شوهر خود را در بیبلس بیابد. آسیس بدن شوهر خود را می یابد و به مصر باز می گرداند ولی ست بدن ازیریس را می دزدد و آن را مثله می کند (به ۱۴ قسمت تقسیم می‌کند) و هر قسمت را به گوشه‌ای از مصر می‌فرستد، چراکه می‌ترسید ازیریس دوباره زنده شود. آسیس دوباره برای پیداکردن قطعات بدن شوهرش به راه می‌افتد و تنها در یافتن یک قطعه ناموفق است، او هر ۱۳ قطعه یافته شده را به خاک می‌سپارد. پسر ازیریس، هوروس (Horus) انتقام پدر خود را گرفته و عموی خود را می‌کشد. پسر دیگر ازیریس به نام آنوبیس(Anubis) پدر خود را زنده می کند. و اینک ازیریس به عنوان خدای مردگان شناخته می‌شود. تنها تکه‌ای از بدن ازیریس که یافت نشد، “آلت تناسلی ” او بود که “ست ” آن را در نیل انداخته بود و ماهی‌ها آن را بلعیده بودند. به خاطر این موضوع آسیس آلت تناسلی مصنوعی ساخته بود و در مصر فرقه ججای برای پرستش آن ایجاد شده بود. عده‌ای معتقدند که ابلیسک نمادی از همان بنایی است که آسیس آن را ساخته است.

                                                                           خدای اوزیریس، خدای مردگان و جهان زیرزمینی، خدای محبوب فراماسون‌ها

نماد شیطان در مرکز مسیحیت جهان

ابلیسک ها بعد از سقوط امپراتوری روم تا رنسانس دیگر مطرح نشدند. مهمترین ابلیسک در روم (که مشهور به پایتخت ابلیسک ها است) در واتیکان مرکز مسیحیان کاتولیک جهان قرار دارد، بنایی به ارتفاع ۵/۲۵ متر که در سال ۳۷ میلادی از مصر به این شهر منتقل شد، بعدها پاپ سیکستاس پنجم (Sixtus V) تصمیم به نصب این ابلیسک در میدان سنت پیتر (Saint Peter) روبروی کلیسایی به همین نام گرفت. پاپ در نظر داشت ابلیسک را به واسطه نصب صلیب بر روی هرم آن در تمام رم نمادی از تقدس بکند و آن ها را در مقابل تمام کلیساهای مهم شهر قراربدهد تا وسیله‌ای برای ترویج مسیحیت برای زائرین این شهر باشد. پاپ سیکستاس پنجم قبل از نصب ابلیسک در میدان سنت پیتر، ابلیسکی چوبی به جای آن قرار داد تا مراسم جن‌گیری از ابلیسک اصلی به پایان برسد و نصب آن در سال ۱۵۸۶ با به کارگیری ۱۰۰۰ مرد و ۱۴۰ اسب خاتمه یافت.

اربابان کلیسا برای توجیه قرار گرفتن ابلیسک در میدان مذکور چنین می‌گویند: “برای کافران ، ستون هرمی شکل سنگی یک نماد خورشیدی است که نماینده یک جریان حیاتی بین آسمان و زمین ، راهی برای برقراری ارتباط به الهی بود.به عنوان یک اثر تاریخی بت پرست در بزرگترین میدان مسیحی ، آن را نمادی از انسانیت رسیدن به مسیح است.” البته این ابلیسک نقش یک ساعت خورشیدی را نیز ایفاء می‌کند و بنا به گفته پاپ بندیکت شانزدهم: “آن ساعت آفتابی غول پیکر برای کمک به خاطر نشان کردن نماز همیشگی خود و روز مقدس در طول سال است.”

                                                                           نماد شیطان در پایتخت مسیحیت

انتقال دیگر ابلیسک‌ها توسط فراماسون‌ها

در قرن نوزدهم فراماسون‌ها ابلیسک را به عنوان تنها بنای یادبود ازیریس در معماری بسیاری از شهرهای تمدن غرب وارد کردند، این موضوع در زمان غارت مصر توسط ناپلئون به اوج خود رسید. پاریس اولین شهر در تمدن مغرب زمین بود که این معماری را درون خود جای داد. در سال ۱۸۳۰ محمدعلی نایب السلطنه مصر به پادشاه فرانسه ابلیسکی هدیه داد که اینک در میدان کنکورد (Place de la Concorde) در پاریس وجود دارد. این میدان در انقلاب فرانسه به نام میدان انقلاب خوانده می‌شد و محلی بود که انقلابیون سر اشراف و کشیشان را به گیوتین می‌سپردند.

                                                                    ابلیسک میدان کنکورد که هرم آن به دستور شیراک طلاکوبی شد

حکاکی‌های روی این ابلیسک تعریف و تمجید از فرعون مصر است. در سال ۱۹۹۸ به دستور رئیس جمهور فرانسه ژاک شیراک هرم رأسی بنای ابلیسک را طلاکوبی کردند. در سال ۱۸۷۵ ژنرال جیمز الکساندر(Sir James Alexander) تصمیم به انتقال یک ابلیسک به لندن گرفت، دکتر اراسموس ویلسون (Erasmus Wilson) از فراماسون‌های معروف بود که هزینه انتقال و نصب ابلیسک را تقبل کرد. این ابلیسک توسط دو مهندس فراماسون به نام های دیکسون(Dixon) و استیفنسون (Stephenson) نصب شد. در سال ۱۸۷۸ کنار رودخانه تایمز (Thames) در لندن این ابلیسک نصب شد و به دلیل زحمت فراوان این جابه جایی و نصب به دکتر ویلسن لقب شوالیه اعطا شد. این ابلیسک به سوزن کلئوپاترا (Cleopatra’s Needle) معروف است. همانطور که ذکر شد ابلیسک‌ها در مصر باستان به صورت دوقلو در دروازه معابد به کار می‌رفت،
جفت ابلیسک لندن توسط فراماسون‌ها به نیویورک منتقل شد و در پارک مرکزی شهر(Central Park) کنار موزه متروپلیتن (Metropolitan) در سال ۱۸۸۱ نصب شد. هزینه این نقل و انتقال بر عهدخ سرمایه دار و فراماسونر معروف ویلیام وندربیلت (William Vanderbilt) بود. در مراسم افتتاحیه پس از نصب این ابلیسک ارکستر ۹/۰۰۰ نفره فراماسونرها برنامه اجرا کردند و جسی آنتونی استاد اعظم،(Grand Master)   فراماسونری نیویورک در این مراسم سخنرانی کرد. در این سخنرانی آمده است مصر زادگاه علم (Science)، نجوم، ادبیات و هنر است و ما فراماسونرها باید به دنبال اصول خود در مصر باستان باشیم و آن اصول را احیا کنیم.

                                                            سوزن کلئوپاترا در لندن و ابلیسک دوقلوی آن در پارک مرکزی نیویورک

بزرگترین ابلیسک جهان چگونه بوجود آمد؟

البته در همین قرن نقشه یک ابلیسک عظیم در حال اجرا بود. از سال ۱۸۴۸ در شهرواشنگتن پایتخت ایالات متحده آمریکا اجرای این نقشه آغاز شد و این ابلیسک به یادبود جرج واشنگتن اولین رئیس جمهور آمریکا که از فراماسونرها بود”یادبود واشنگتن” (Washington Monument) نام گرفت.

                                                                 نمایی از ابلیسک واشنگتن و کاخ سفید

در تشییع جنازه جرج واشنگتن در سال ۱۷۹۹ که طبق آداب و رسوم فراماسونری برگزار شد، هر فراماسونر یک شاخه درخت اقاقیا به روی تابوت واشنگتن می‌گذاشت که این سمبلی بود از بازگشت و زنده شدن ازایریس به امید زنده ماندن ابدی واشنگتن. در ۱۸۸۵ در سالروز تولد جرج واشنگتن این ابلیسک افتتاح شد. در سخنرانی این مراسم یک فراماسونر مهم گفت: “ما سازندگان جامعه انسانی هستیم و سنگ‌های این بنا مردان زنده‌ای هستند که ذهن‌هایشان با عشق الهی روشن شده است و قلب هایشان با یافتن این عشق پاک می‌درخشد و نفس‌هایشان امیدوار به زندگی ابدی مثل ازایریس است”. وزن این بنا به ۸۱/۰۰۰ تن و ارتفاع آن به ۵۵۵ متر می‌رسد. در حال حاضر این ابلیسک بزرگترین و بلندترین ابلیسک جهان می‌باشد. این بنا از کاخ سفید و کنگره آمریکا کاملاً دیده می‌شود. از زمان رونالد ریگان (Ronald Reagan) تمامی مراسم سوگندهای رئیس جمهوران در پای این بنا برگزار می‌شود. ساخت این بنا ۱/۳۰۰/۰۰۰ دلار هزینه برمی دارد و وزن هرم رأسی آن ۳/۳۰۰ پوند است. ابلیسک واشنگتن به فاصله ۹۰۰ متری غرب کنگره و ۹۰۰ متری جنوب خانه اصلی فراماسونری است.
در زلزله‌ای که اخیرا در شهر واشنگتن رخ داد آسیب‌هایی به این نماد شیطانی وارد آمد. بنا بر گزارش‌های منتشره دولت آمریکا از چندین گروه مهندسی دعوت کرده است تا نسبت به تعمیر هر چه سریعتر این ابلیسک و مقاوم نمودن آن در برابر آسیب‌‌های احتمالی آتی تلاش نمایند.

حذف نماد شیطان از مراسم رمی جمرات در جایگزینی آن با یک دیوار

طی سالیان متمادی، حجاج خانه خدا در مراسم رمی جمرات به سوی ستونی شبیه به ابلیک سنگ می‌انداختند تا بدین ترتیب از شیطان برائت جسته و این رانده شده از ملکوت خدا را از دل‌های خود نیز برانند. در سال‌های اخیر و طی تصمیم آل سعود به بازسازی مکه، علاوه بر تخریب‌هایی که در بافت تاریخی کعبه روی داد و نیز ساخت و سازها مشکوکی که پیرامون اطراف مسجدالحرام انجام گرفتند، سه ستون شیطان نیز با یک دیوار جایگزین گردید. طراحی دیوار مراسم رمی جمرات بر عهده یک معمار صهیونیست به نام نورمن فاستر (Norman Foster) بود که طراحی و احداث تعداد زیادی ابلیسک را بر عهده داشته است. آیا این کار با هدف حفذ ستون ابلیسک مانند شیطان از سنگ‌های حجاج انجام گرفته؟